J – N

KOLAGEN

Białko znajdujące się w tkance łącznej. Różne formy kolagenu występują w skórze, mięśniach, ścięgnach, kościach i chrząstkach. Główne aminokwasy występujące w kolagenie to glicyna, prolina, hydroksyprolina i hydroksylizyna. W skład włókien kolagenowych wchodzą helikoidalnie usytuowane łańcuchy peptydowe połączone wiązaniami wodorowymi – cząstka kolagenu składa się z trzech łańcuchów polipeptydowych, tworzących układ tzw. potrójnej helisy. Kolageny II, III, IV zawierają w swojej strukturze łańcuchy charakteryzujące się identyczną sekwencją aminokwasów, natomiast w kolagenie typu I jeden łańcuch polipeptydowy różni się sekwencją aminokwasową od dwóch pozostałych, które są względem siebie identyczne. W skórze 70-80 % całkowitej zawartości kolagenu stanowi typ I.

Do prawidłowego przebiegu procesu syntezy kolagenu niezbędna jest odpowiednia ilość kwasu askorbinowego wpływającego na przebieg hydroksylacji proliny (proces w którym powstaje hydroksyprolina). Hydroksyprolina stanowi około 10% wszystkich aminokwasów kolagenu i powstaje podczas hydroksylacji proliny w utworzonych już łańcuchach polipeptydowych. Wiotczenie skóry, pojawianie się zmarszczek i zmiana wyglądu wraz z wiekiem są m.in. związane z pojawiającymi się zaburzeniami w syntezie kolagenu.

KOLAGENAZA

Enzym biorący udział w rozkładzie kolagenu. Kolagenaza jest produkowana w fibroblastach w formie nieaktywnego proenzymu, a jej aktywacja odbywa się w obecności enzymów proteolitycznych. Do funkcjonowania kolagenazy niezbędna jest obecność jonów wapnia i cynku. Wraz z wiekiem wzrasta aktywność kolagenazy, a jednocześnie spada aktywność inhibitorów tego enzymu, co przyczynia się do ogólnego spadku ilości kolagenu.

KWAS ASKORBINOWY (WITAMINA C)

Kwas L(+)-askorbinowy. Substancja niezbędna do prawidłowego przebiegu wielu procesów metabolicznych. Ze względu na brak enzymu  L-gulonolaktonooksydazy nie jest wytwarzana w organizmie ludzkim.

Kwas askorbinowy jest substancją odgrywającą bardzo istotną rolę w procesach utleniania komórkowego. Odpowiednia ilość tego związku jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania wszystkich organów, nie wyłączając skóry. Dzięki swojej strukturze witamina C jest związkiem bardzo dobrze neutralizującym wolne rodniki, wykazującym wysokie powinowactwo do wyjątkowo szkodliwych rodników hydroksylowych, nadtlenkowych i tlenu singletowego. W wyniku tych procesów powstaje dobrze stabilizowany, trwały rodnik monodehydroaskorbinowy, który nie bierze udziału w dalszych procesach wolnorodnikowych. Obecność w organizmie takich enzymów jak reduktaza monodehydroaskorbinowa i reduktaza dehydroaskorbinowa zapewnia witaminie C regenerację.

Innym, cennym z kosmetycznego punktu widzenia kierunkiem działania kwasu askorbinowego jest jego udział w syntezie kolagenu. Jednym z najistotniejszych aminokwasów występujących w kolagenie skóry właściwej jest hydroksyprolina – związek powstający w wyniku hydroksylacji proliny przy udziale enzymu zwanego hydroksylazą prolilową. Witamina C jest odpowiedzialna za funkcjonowanie hydroksylazy prolilowej, a jej obecność warunkuje prawidłowy przebieg syntezy kolagenu. W przypadku zaburzeń w procesach hydroksylacji dochodzi do wytworzenia kolagenu, który ze względu na istotne zmiany w strukturze nie spełnia należycie swoich funkcji. W przypadku niedoboru witaminy C dochodzi do osłabienia struktur kolagenowych, co prowadzi m.in. do szkorbutu.

Dzięki swoim własnościom kwas askorbinowy wpływa na jędrność i elastyczność skóry, wzmacnia ściany naczyń włosowatych, a także chroni skórę przed niszczącym działaniem czynników egzogennych takich jak wolne rodniki. Posiada on także zdolność do regeneracji cennej dla skóry witaminy E. Ze względu na swoje własności fizykochemiczne witamina C posiada ograniczoną zdolność do wnikania w skórę. W celu zwiększenia możliwości penetracyjnych tego związku, w preparatach kosmetycznych stosuje się lipofilowe pochodne witaminy C, takie jak palmitynian askorbylu czy sól magnezowa fosforanu askorbylu. Palmitynian askorbylu jest estrowym połączeniem kwasu palmitynowego i witaminy C. Jest to związek o charakterze lipofilowym, dobrze penetrujący struktury warstwy rogowej naskórka. Inną pochodną witaminy C stosowaną w preparatach kosmetycznych jest sól magnezowa fosforanu askorbylu, wykazująca jednak słabszą aktywność przeciwrodnikową niż kwas askorbinowy. Ze względu na swoje własności witamina C jest obecnie szeroko stosowana w różnego rodzaju preparatach kosmetycznych, w szczególności w produktach przeznaczonych dla cery starszej, w której procesy syntezy kolagenu nie przebiegają już tak sprawnie i która wymaga szczególnej ochrony .

KWAS GLICYRETYNOWY

Zwany także kwasem glicyretowym lub uralenowym. Związek należący do grupy trójterpenów, wykazujący działanie przeciwutleniające, przeciwalergiczne i przeciwbakteryjne. Łagodzi stany zapalne i zapobiega powstawaniu obrzęków. Pełni funkcje ochronne przed negatywnymi skutkami działania promieniowania ultrafioletowego.

Ze względu na swe własności kwas glicyretynowy znajduje zastosowanie w kosmetyce pielęgnacyjnej i kolorowej. Stosuje się go w produktach kosmetycznych o własnościach łagodzących, a także w preparatach wspomagających terapię cellulitu. Zastosowanie znajdują także pochodne kwasu glicyretynowego takie jak monoglicyretynian glicerylu (preparaty do higieny jamy ustnej), czy też stearynian glicyretynylu znajdujący zastosowanie w preparatach mających za zadanie ochronę skóry przed szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych, w kosmetykach o działaniu nawilżającym i innych.

KWAS HIALURONOWY

Higroskopijna substancja należąca do grupy związków zwanych glikozoaminoglikanami. Kwas hialuronowy złożony jest z podjednostek dwucukrowych, składających się z kwasu D-glukuronowego i N-acetyloglukozoaminy. Znajduje się w tkance łącznej i pełni bardzo istotne funkcje w organizmie ludzkim ? m.in. przyczynia się do utrzymania wody hydratacyjnej, a także wykazuje własności immunosupresyjne. Połowa kwasu hialuronowego zawartego w ciele człowieka znajduje się w skórze, niestety wiadomo obecnie, że jego ilość ulega wyraźnemu zmniejszeniu wraz z wiekiem. Oprócz upływu czasu, do rozkładu tego związku przyczynia się także promieniowanie ultrafioletowe. Kwas hialuronowy stanowi ok. 40% wszystkich glikozoaminoglikanów u noworodka, natomiast u osoby 70-letniej stanowi on już tylko 25% glikozoaminoglikanów.

Kwas hialuronowy znajduje się zarówno w skórze właściwej jak i w naskórku. W skórze właściwej wytwarzany jest w fibroblastach, a usuwany przez układ limfatyczny. Enzymem rozkładającym kwas hialuronowy jest hialuronidaza Ze względu na swoje własności związek ten jest częstym składnikiem preparatów kosmetycznych. Należy jednak pamiętać, że jego własności fizykochemiczne (m.in. wysoka masa cząsteczkowa) uniemożliwiają mu pokonywanie bariery, jaką stanowi warstwa rogowa naskórka. Z kosmetycznego punktu widzenia istotne jest działanie powierzchniowe kwasu hialuronowego, który tworzy na powierzchni skóry tworzy film ograniczający ucieczkę wody. Istnieją także badania dowodzące istotnej roli kwasu hialuronowego w procesie gojenia ran.

LIPOSOMY

Struktury złożone z dwuwarstw lipidowych, szeroko stosowane jako nośniki substancji czynnych w produktach kosmetycznych i farmaceutycznych. Wiele substancji aktywnych stosowanych we współczesnej kosmetyce posiada ograniczoną zdolność do penetracji warstwy rogowej naskórka. Dzieje się tak, ponieważ warstwa rogowa naskórka stanowi barierę ograniczającą penetrację wielu czynników egzogennych. Jedną z metod mających umożliwić tym substancjom wniknięcie w struktury warstwy rogowej jest zastosowanie liposomów ? mikroskopijnych kuleczek, których powłoka składa się z warstw lipidowych, a wewnątrz znajduje się woda. Układ taki pozwala na wprowadzenie do liposomu (?zamknięcie w liposomie?) substancji rozpuszczalnych w wodzie, a także na transport substancji lipofilowych, które sytuują się pomiędzy warstwami fosfolipidów. Liposomy otrzymuje się zazwyczaj z takich substancji jak fosfolipidy i sterole. Struktura fosfolipidowych biwarstw występujących w liposomach jest bardzo zbliżona do struktury naturalnych błon komórkowych. Dzięki swojej budowie i jej podobieństwie do układu lipidów stanowiących cement międzykomórkowy naskórka, liposomy mają zdolność do wnikania w warstwę rogową, gdzie pod wpływem różnych czynników ulegają rozkładowi, z uwolnieniem zamkniętej w nich substancji. Jednym z najważniejszych parametrów charakteryzujących liposomy jest ich stabilność i szybkość uwalniania substancji czynnej. W celu zwiększenia stabilności liposomów stosuje się często fosfolipidy, które posiadają zdolność do polimeryzacji ? struktury te wykazują zazwyczaj większą odporność na zmiany temperatury i pH.

LUKRECJA GŁADKA (Glycyrrhiza glabra)

Roślina wieloletnia pochodząca z rejonu morza Śródziemnego i Azji Mniejszej, uprawiana w Rosji, Hiszpanii, Włoszech i innych krajach. Surowiec zielarski stanowi korzeń lukrecji, zawierający dużą ilość saponin trójterpenowych, takich jak ?glicyryzyna, kwas glabrykowy czy też kwas likwirycjowy. Inne składniki korzenia lukrecji to flawonoidy, w tym także izoflawony takie jak formononetyna, kumaryny, fitosterole, sole mineralne, węglowodany i niewielka ilość olejku eterycznego. Składnikom tym lukrecja zawdzięcza działanie spazmolityczne, przeciwzapalne. Roślina ta była od dawna stosowana w stanach zapalnych przewodu pokarmowego i chorobie wrzodowej. Na skórę działa przeciwzapalnie, wzmacnia i uszczelnia ściany naczyń krwionośnych, wykazuje działanie przeciwobrzękowe, łagodzi także podrażnienia skórne.

MELANOGENEZA

Proces, w wyniku którego powstaje barwnik ? melanina. Melanina jest naturalnym barwnikiem występującym w skórze, powstającym w formie ciemnych eumelanin i jasnych feomelanin. Ze względu na zdolność do pochłaniania promieniowania ultrafioletowego zarówno w zakresie UV A jak i UV B stanowi ona naturalny filtr słoneczny. Melanina posiada także zdolność do neutralizowania wolnych rodników ? w wyniku procesów wolnorodnikowych może powstać z melaniny względnie stabilny i mało reaktywny wolny rodnik, który następnie może łączyć się z innymi wolnymi rodnikami. Wytwarzanie melaniny stanowi proces obronny skóry i ma na celu zapewnienie jej ochrony przed szkodliwym działaniem niektórych czynników zewnętrznych. Melanina powstaje w melanocytach (komórkach znajdujących się w warstwie podstawnej naskórka) w procesie melanogenezy. Jest ona syntetyzowana z aminokwasu L-tyrozyny przy udziale enzymu ? tyrozynazy. Tyrozynaza jest enzymem, którego funkcjonowanie jest warunkowane wieloma czynnikami ? istotny wpływ wykazują tutaj MSH (hormony stymulujące melanocyty) jak i promieniowanie ultrafioletowe. Pod wpływem tyrozynazy tyrozyna przekształcana jest do dihydroksyfenyloalaniny (DOPA), a następnie do dopachinonu. W wyniku dalszych procesów powstają jasne feomelaniny i ciemne eumelaniny. Barwa skóry zależy od ilości wytwarzanych w procesie melanogenezy feomelanin i eumelanin i jest czynnikiem warunkowanym genetycznie. Czynnikiem wpływającym na szybkość przebiegu procesu melanogenezy jest promieniowanie ultrafioletowe. Przyczynia się ono do wzrostu ilości i rozmiaru melanosomów, wpływa na aktywność tyrozynazy, a także przyspiesza utlenianie prekursorów melaniny w dalszych etapach melanogenezy. Działanie takie prowadzi w efekcie do przyspieszenia syntezy naturalnego barwnika ? melaniny, stanowiącej naturalna ochronę

MENTOL

Związek o nazwie systematycznej 2-izopropylo-5metylocykloheksanol, główny składnik olejku eterycznego mięty pieprzowej. Substancje stała, łatwo ulegająca sublimacji, trudno rozpuszczalna w środowisku wodnym. Ze względu na swoje własności stosowany za równo w kosmetyce i farmacji, jak i w przemyśle spożywczym. Oddziałując na odpowiednie receptory sprawia uczucie chłodzenia, wykazuje także działanie przeciwpodrażnieniowe i antyseptyczne. Ze względu na fakt, iż mentol jest substancja lotną wykazuje on działanie chłodzące nie dłużej niż 15 minut – w celu wydłużenia czasu działania stosuje się pochodne mentolu.

Mentol jest składnikiem wielu preparatów kosmetycznych, od preparatów do higieny jamy ustnej takich jak pasty do zębów i płyny do płukania poczynając, a na dezodorantach, tonikach i produktach przeznaczonych do mycia ciała kończąc.

MIŁORZĄB JAPOŃSKI (Gingko Biloba)

Drzewo dwupienne występujące naturalnie w Chinach. Wyciągi i ekstrakty z miłorzębu były od dawna stosowane w medycynie chińskiej. Liście miłorzębu japońskiego zawierają charakterystyczne dwucykliczne diterpeny – ginkgolidy. Są one także bogate we flawonoidy takie jak kemferol, kwercetyna i jej glikozydy, luteolina, izoramnetyna i katechiny, zawierają także sterole i nienasycone kwasy tłuszczowe takie jak kwas arachidonowy i linolenowy.

Dzięki własnościom wyżej wymienionych składników miłorząb znajduje zastosowanie w zaburzeniach krążenia, chorobach układu krwionośnego. Ekstrakty z miłorzębu stosowane na skórę stanowią ochronę przed szkodliwym działaniem wolnych rodników. Składniki miłorzębu pobudzają krążenie skórne, uszczelniają i wzmacniają ściany naczyń włosowatych i przeciwdziałają ich rozszerzaniu się. Wpływają one także na przebieg wielu procesów przebiegających w komórkach skóry. Ekstrakty z liści miłorzębu stosowane są w kosmetyce zarówno w produktach przeznaczonych do pielęgnacji cery naczyniowej, jak i w preparatach przeciwstarzeniowych – kremach, mleczkach i balsamach.

MOCZNIK

Biały, krystaliczny związek charakteryzujący się dobrą rozpuszczalnością w wodzie. Wchodzi w skład NMF. Ułatwia wiązanie wody przez keratynę, a zastosowany w wyższych stężeniach wykazuje działanie keratolityczne.

Stosowany jest zarówno w preparatach kosmetycznych jak i farmaceutycznych. Wykorzystywany w terapii różnych schorzeń dermatologicznych takich jak np. rybia łuska.

NAGIETEK LEKARSKI (Calendula officinalis)

Roślina jednoroczna uprawiana obecnie w całej Europie i Ameryce Północnej. Surowiec zielarski stanowią kwiaty języczkowe o barwie pomarańczowej. Nagietek wykazuje działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne, przyspiesza procesy gojenia ran i owrzodzeń, a jest także pomocny w gojeniu się oparzeń (także słonecznych).

Znajduje zastosowanie w leczeniu stanów zapalnych gardła, jamy ustnej i spojówek Napary z nagietka zażywane doustnie zalecane są przy występowaniu stanów zapalnych układu pokarmowego, w owrzodzeniu żołądka i jelit. Na skórę nagietek działa przeciwzapalnie, bakteriobójczo i grzybobójczo. Dzięki wysokiej zawartości flawonoidów (glikozydy kwercetyny i izoramnetyny) zmniejsza przepuszczalność ścian włosowatych. Ponadto zawiera takie składniki jak saponozydy trójterpenowe, alkohole trójterpenowe, a także karotenoidy i ksantofile. Olejek eteryczny nagietka lekarskiego zawiera dużą ilość monoterpenów i seskwiterpenów. Surowiec zawiera ponadto śluzy, garbniki, kwasy organiczne, żywice i sole mineralne.

Napary, wyciągi i nalewki z nagietka stosowane są w celu łagodzenia stanów zapalnych skóry, a także do pielęgnacji skóry szorstkiej i spękanej. Ze względu na swoje własności ekstrakty z nagietka lekarskiego znajdują także zastosowanie w kosmetykach przeznaczonych do higieny i pielęgnacji włosów.

NIEZBĘDNE NIENASYCONE KWASY TŁUSZCZOWE (NNKT)

Kwasy tłuszczowe, których cząsteczka zawiera od dwóch do czterech wiązań podwójnych, substancje których obecność jest niezbędna do prawidłowego przebiegu wielu procesów w organizmie. Są to związki należące zarówno do szeregu omega-3 (kwas alfa-linolenowy, zawierający w cząsteczce 18 atomów węgla i 3 wiązania podwójne), jak i do szeregu omega-6, takie jak kwas linolowy (18 atomów węgla, 2 wiązania podwójne), kwas gamma-linolenowy i arachidonowy. Wielonienasycone kwasy tłuszczowe są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania skóry. Związki te stanowią substrat do syntezy eikozanoidów ? substancji pełniących funkcje hormonów tkankowych, wywierających wpływ na wiele procesów, takich jak np. przebieg podziałów komórkowych i przebieg stanów zapalnych. Niedobory NNKT mogą prowadzić do zaburzeń syntezy eikozanoidów, a w efekcie do zaburzeń w obrębie skóry. Bardzo istotnym związkiem jest tutaj kwas linolowy, wchodzący w skład ceramidu 1, warunkujący zachowanie odpowiedniej struktury cementu międzykomórkowego naskórka i tym samym wykazujący znaczny wpływ na funkcjonowanie skóry jako bariery. Niedobór kwasu linolowego skutkuje powstawaniem innych form ceramidów, co w rezultacie prowadzi do zaburzeń skórnych. Głównym źródłem NNKT są oleje roślinne. Oleje takie jak wiesiołkowy, słonecznikowy, kukurydziany, sojowy, rokitnikowy są bogate w kwas linolowy, natomiast oleje wiesiołkowy, ogórecznikowy i olej z nasion czarnej porzeczki zawierają dużo unikalnego kwasu gamma-linolenowego.

NMF

Naturalny czynnik nawilżający (natural moisturising factor) stanowiący mieszaninę substancji o charakterze hydrofilowym, posiadających zdolność do wiązania wody. W skład NMF wchodzą m.in. aminokwasy (około 40%), kwas pirolidonokarboksylowy (PCA), mleczany, mocznik, węglowodany, peptydy i sole takich pierwiastków jak sód, wapń, potas, fosfor i inne. Obecność NMF wpływa na utrzymanie odpowiedniej ilości wody w warstwie rogowej naskórka.

Udostępnij:

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on pinterest
Pinterest
Share on linkedin
LinkedIn

AKTUALNOŚCI

WIADOMOŚCI BRANŻOWE

Katarzyna Major

Katarzyna Major

– Starszy Specjalista ds. Legislacyjnych, absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Stypendystka Uniwersytetu w Kassel (Niemcy). Ukończyła podyplomowe studia z zakresu ochrony danych osobowych i informacji niejawnych. Doświadczenia zawodowe zdobywała pracując m.in. w wydawnictwie AGORA S.A. oraz w Ministerstwie Skarbu Państwa. Od 2012 r. pracownik Polskiego Stowarzyszenia Przemysłu Kosmetycznego i Detergentowego.

agnieszkasobkowiak

Agnieszka Sobkowiak

– Kierownik Komunikacji & PR, absolwentka Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania UMK w Toruniu, podyplomowych studiów Polskiego i Europejskiego Prawa Spółek w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie oraz London School of Public Relations. Wieloletnia dyrektor ds. PR w Grupie TZMO SA oraz konsultant z zakresu PR. W Polskim Stowarzyszeniu Przemysłu Kosmetycznego i Detergentowego od roku 2015.

Agata Jurek-Iwińska

Agata Jurek-Iwińska

– Specjalista do spraw Technicznych i Legislacyjnych Polskiego Stowarzyszenia Przemysłu Kosmetycznego i Detergentowego w obszarze środków biobójczych, aerozoli i kosmetyków. Absolwentka Wydziału Biotechnologii i Nauk o Żywności Politechniki Łódzkiej oraz Wydziału Chemicznego Politechniki Warszawskiej (specjalność: Technologia Związków Biologicznie Czynnych i Kosmetyków), związana z obszarem produktów biobójczych i kosmetyków.

Od 2011 r. współpracuje z Wyższą Szkołą Zawodową Kosmetyki i Pielęgnacji Zdrowia poprzez prowadzenie zajęć laboratoryjnych w zakresie z chemii kosmetycznej. W latach 2014 – 2016 – pracownik merytoryczny w Wydziale Rejestracji Produktów Biobójczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

beata kowalczyk

Beata Kowalczyk

– Kierownik do spraw Technicznych i Legislacyjnych, ekspert Polskiego Stowarzyszenia Przemysłu Kosmetycznego i Detergentowego w obszarze kosmetyków i aerozoli. Absolwentka Wydziału Chemii Akademii Podlaskiej, związana przez wiele lat z branżą chemiczną i medyczną. W latach 2009 – 2015 starszy specjalista w Wydziale Chemii i Farmacji, Departamentu Innowacji i Przemysłu Ministerstwa Gospodarki. Członek Korpusu Prezydencji Polskiej w Unii Europejskiej.

W latach 2010 – 2013 członek delegacji polskiej w pracach na forum ONZ nad Konwencją Minamata w sprawie rtęci. Przedstawiciel Polski w Komitecie ds. REACH, Stałym Komitecie ds. kosmetyków oraz Grupie roboczej ds. międzynarodowych aspektów środowiskowych (substancje niebezpieczne).

Katarzyna Żandarska

Katarzyna Żandarska

– Kierownik do spraw Technicznych i Legislacyjnych, ekspert Polskiego Stowarzyszenia Przemysłu Kosmetycznego i Detergentowego w obszarze środków czystości i biocydów. Absolwentka Wydziału Chemicznego Politechniki Warszawskiej. Odpowiedzialna za prowadzenie Grupy Roboczej ds. Detergentów w Stowarzyszeniu i za współpracę z A.I.S.E.

Zajmuje się regulacjami dotyczącymi chemikaliów oraz ich praktycznymi implikacjami dla przemysłu, prowadzi doradztwo dla firm w tej kwestii. Zaangażowana w prowadzenie dobrowolnych inicjatyw przemysłu detergentowego, projektów paneuropejskich takich jak:

  • Przyjazna Czystość,
  • Charter 2010,
  • Pierz Mądrze. Mniej znaczy więcej!,
  • Trzymaj kapsułki poza zasięgiem dzieci (Keep Caps from Kids)

oraz w projekt Stowarzyszenia realizowany we współpracy z Biurem ds. Substancji Chemicznych – Czysty i Bezpieczny Dom, dotyczący wczesnoszkolnej edukacji dzieci na temat bezpiecznego stosowania środków czystości i zachowań proekologicznych w domu.

anna_oborska

dr inż. n. chem. Anna Oborska

– Dyrektor Generalny, Wiceprezes Zarządu Polskiego Stowarzyszenia Przemysłu Kosmetycznego i Detergentowego. Odpowiedzialna za budowanie strategii i rozwój Stowarzyszenia, które od 1992 roku zrzesza przedsiębiorców branży kosmetycznej i detergentowej, dostawców surowców i dystrybutorów. Członek Zarządu Cosmetics Europe, członek Zarządu Międzynarodowego Stowarzyszenia Producentów Mydeł, Detergentów i Środków Czystości ( A.I.S.E.). W latach 2013 – 2015 arbiter Komisji Etyki Reklamy, w latach 2015-2017 członek Zarządu Rady Reklamy. Reprezentant Stowarzyszenia w Europejskiej Federacji Aerozolowej (FEA).

Reprezentowała polski przemysł kosmetyczny w Grupie Roboczej ds. Kosmetyków przy Komisji Europejskiej, prezentując stanowiska i uwagi branży. Była ekspertem działających w Komisji Europejskiej grup roboczych ds. Oceny Bezpieczeństwa Kosmetyków i ds. Deklaracji Marketingowych. W roku 2016 ukończyła trzyletni kurs dotyczący oceny bezpieczeństwa produktów kosmetycznych, organizowany przez niemieckie IKW/DGK. Reprezentuje branżę kosmetyczną i detergentową w relacjach z przedstawicielami administracji rządowej.

W roku 2021 została powołana do pełnienia funkcji przewodniczącej Komitetu Technicznego nr 335 PKN.

Z wykształcenia chemik – kosmetolog. Pracę doktorską dotyczącą transportu przeznaskórkowego składników czynnych zawartych w kosmetykach obroniła w 2003 roku. Wieloletni wykładowca akademicki z zakresu chemii kosmetycznej i farmakognozji. Jest członkiem rad programowych czasopism branżowych, autorką ponad 150 artykułów opublikowanych w kraju i za granicą oraz prelegentem na wielu konferencjach krajowych i międzynarodowych.